De straten van Zwolle zijn leeg, bijna iedereen is thuis vanwege de coronacrisis. Zwollenaar Mart Gombert maakte beelden van de verlaten binnenstad. Hanneke Poelmans schreef er een gedicht bij, dat werd ingesproken door Rob Kolenbrander.
Het idee kwam van Mart Gombert, die met MG Creative videoproducties maakt. Op zondagmiddag liep hij een rondje door de stad om beelden te maken van de lege straten. Hij zette de beelden achter elkaar, vond een bijpassend muziekstuk en zocht naar iemand die er een tekst bij kon schrijven.
Inspiratie
Die vond hij in Hanneke Poelmans, zelfstandig tekstschrijver met haar bedrijf PuntPoef. Zij was meteen enthousiast. “Ik zag de prachtige, verstilde beelden van Mart, en ik kreeg meteen inspiratie. In twee uur tijd heb ik aan één stuk door de tekst geschreven.” Die vervolgens werd ingesproken door Rob Kolenbrander, onder meer bekend als radiomaker bij RTV Focus. Met zijn diepe gedragen stem gaf hij de finishing touch aan de video.
Trots
Gombert: “Halverwege de video begint de muziek aan te zwellen. De tekst verandert van langzaam en serieus, naar enthousiast en hoopvol. Hiermee laten we de veerkracht van Zwolle zien, die ze de afgelopen tijd heeft laten zien. Wij zijn trots op onze stad en dat willen we laten zien met deze video.”
Nieuwsgierig geworden? Bekijk de video via YouTube:
Geproduceerd door: Mart Gombert | https://www.mgcreative.nl
Tekst: Hanneke Poelmans | http://www.puntpoef.nl
Voice-over: Rob Kolenbrander
Volledige tekst:
De stad is stil. De markt is leeg. De straten zijn verlaten. De Peperbus, de Sassenpoort, houden het in de gaten. Ze hebben al zoveel gezien, van patriotten tot malloten. Een lieve stad, een trotse stad, een Stad, een hele grote.
Nog maar zo kortgeleden, was er geen wolkje aan de lucht. Nu slaakt de Wolk op de Fundatie een collectieve zucht.
De stad is stil, de stad is leeg, want de mensen zijn verstandig. Bekijk onze vingers maar, blauw van de daadkracht, ze bouwen verder, eigenhandig. Op nieuwe manieren, vindingrijk, maar met oog voor elkaar. Eendrachtig en veerkrachtig samen, met trots zijn wij een Zwollenaar.
‘Wij Zwolle’, zei een wijs man ooit, ‘wij Zwolle, doen het samen.’ We blijven thuis, we geven les, met beren achter ramen. De stad is stil, de stad is leeg, de vogels blijven komen. Want zelfs als heel veel anders is, blijft het meeste bij het gewone.
75 jaar vrij, niet stuk te slaan. Een stevige fundatie. Om dóór te gaan. Om op te staan. En terwijl we staan, een ovatie.
We leven door, we eten goed, van onze eigen horeca. De Belg, de Thai, de Mexicaan, de Buik, de bakker, Italiaan.
Stad van cultuur, stad van devotie, stad van innovatie. Stad van Brood, stad van bier, stad van inspiratie. De stad is stil, de stad is leeg, maar straks zal ze weer klinken. Heffen we onze glazen weer, lachen we en drinken.
Straks kijken we weer voetbal in de pub, verzilveren we onze frietbonnen bij Norp. Struinen we weer over markten en pleinen, in ons grote kleine dorp. Stroomt onze stationshal weer bomvol, vertrekken we om weer terug te komen. Liggen we lachend in het park, fluisteren we elkaar onze dromen.
Lezen we weer in de Stadkamer, genieten we weer in De Spiegel. Liggen we weer op het stadsstrand, klinkt er weer zomers gegiechel. Eten we weer staand een loempia na een geslaagde winkeltocht, rusten we uit aan de voeten van Michael, vinden we weer wat we hebben gezocht.
De stad, ze komt er bovenop. De vlag zal fier omhooggaan. Samen gaan we moedig voorwaarts. Samen kunnen wij dit aan.